સ્કૂલ માં ગેરહાજર રહ્યા પછી જ્યારે બીજા દિવસે અપેક્ષા પાછી આવી ત્યારે પહેલી વખત માનવ અને અપેક્ષાની એકબીજા સાથે વાતચીત થઈ.
અપેક્ષા એ માનવ પાસેથી તેની અંગ્રેજી ની નોટબુક માગી હતી. માનવે પણ કહ્યું કે લંચ ટાઇમ પછી હું તને નોટબુક આપીશ.
તેને કશું કહેવાની હિંમત નહોતી થતી એટલે તેણે નોટબુકના પહેલાં જ ઈન્ડેકસ ના પેજ પર લખ્યું કે અપેક્ષા, તું મારી જિંદગી છે! હું તને ખૂબ જ પ્રેમ કરું છું અને જો તું મારી જિંદગીનો હિસ્સો બની જશે તો મારી જિંદગી જાણે જીવતેજીવ સ્વર્ગ બની જશે. આટલું તેને લખીને લંચ પછી નોટબુક અપેક્ષા ને આપી દીધી.
લંચ પછીના ચાર પિરિયડમાં ઘણા વખત તેની સાથે નજર મેળવવાની કોશિશ કરી પરંતુ અપેક્ષા નું ધ્યાન માનવ બાજુ થયું નહિ. પછી દરરોજની જેમ સ્કૂલેથી છૂટ્યા પછી તેની રાહ જોઈ ને માનવ ત્યાં ઊભો હતો એટલામાં અપેક્ષા સાયકલ લઈને આવી અને સ્માઇલ કરી ને માનવ ને કહ્યું કે તારી નોટબુક મારા બેન્ચના ખાનામાં રાખેલી છે. આટલું કહીને તે ત્યાંથી જવા લાગી, માનવના મિત્રો પણ એટલામાં જ ઉભા હતા અને અપેક્ષાએ કહેલી વાત પણ તેના મિત્રોએ સાંભળી હતી.
તેના મિત્રો માનવ ને કહેવા લાગ્યા કે અપેક્ષાને અવાજ કર, જો તે તને પ્રેમ કરતી હોય તો તારો અવાજ સાંભળીને પાછળ ફરીને તારી સામે નજર કરશે.
માનવે પણ મિત્રોના કહ્યા પ્રમાણે જરા મોટેથી રાડ પાડીને કહ્યું અપેક્ષા, આ સાંભળીને અપેક્ષાએ પાછળ જોયું પરંતુ સાથે સાથે તેની સાઈકલનું હેન્ડલ પણ તેના કાબૂમાં રહ્યું નહીં અને સામે આવી રહેલી ગાડી સાથે તેનું એક્સિડન્ટ થઇ ગયું. માનવની નજર સમક્ષ આ ઘટના ઘટી એટલે તેના દિલમાં ઘેરો આઘાત લાગ્યો. તે અપેક્ષાને હોસ્પિટલ માં પણ ન લઈ જઈ શક્યો કારણકે અપેક્ષા એ પોતાનો શ્વાસ ત્યાં ને ત્યાં જ છોડી દીધો.
માનવ ના મન ને ઘણો આઘાત લાગ્યો હતો, તે સતત વિચારોમાં ખોવાયા કહેતો. ઘણા દિવસો સુધી તો તે કોઈનું કહ્યું માનતો નહીં અને સ્કૂલે પણ જતો નહીં. તેના મિત્રો તેને ઘરે મળવા આવ્યા અને હિંમત આપી ત્યારે ઘણા સમય પછી તે સ્કૂલે જવા તૈયાર થઈ ગયો. સ્કુલે જઈ ને પણ તેનું ધ્યાન અપેક્ષાની બેન તરફ જઇ રહ્યું હતું.
લંચ નો સમય થયો એટલે તરત જ માનવ નું ધ્યાન ફરી પાછો અપેક્ષાની બેન્ચ તરફ જઇ રહ્યું હતું. તેણે તે બેન્ચ પાસે જઈને ખાનુ ખોલ્યું તો તેમાં પોતાની આપેલી ઇંગ્લિશની નોટબુક પડી હતી.
આ એ જ નોટબુક હતી જેમાં માનવ એ પોતાની લાગણીઓ લખીને વ્યક્ત કરી હતી. માનવ એ પહેલું પેજ ખોલ્યો તો તેમાં અપેક્ષાએ નીચે લખ્યું હતું કે હા, હું તારી જિંદગી છું. હું પણ તને પ્રેમ કરું છું. આટલું વાંચીને તરત જ માનવ ની આંખો રીતસરની ચોધાર આંસુએ રડવા લાગી. દરરોજ માનવ વિચાર કર્યા કર તો કે કદાચ જો મેં એ દિવસે તેને બોલાવી ના હોત તો એ મારી જિંદગી નહિ પરંતુ મારી જિંદગીમાં એ હોત.
જો આ સ્ટોરી તમને પસંદ પડી હોય તો દરેક લોકો સાથે શેર કરજો તેમજ આવી જ બીજી લવ સ્ટોરી વાંચવા માંગતા હોય તો નીચે કમેન્ટ કરીને અચૂક જણાવજો.
