બધું લઈને ઘરે પહોંચે છે, ઘરે જઈને તરત જ ફ્રેશ થઈને બધા લોકો જમવા બેસે છે. જમી લીધા પછી અભય અચાનક જ તેની પત્નીને કહ્યું હેપ્પી એનીવર્સરી, પત્નીએ જવાબમાં કહ્યું કેટલી વખત કહેશો, સવારના અત્યાર સુધીમાં મને કેટલી વખત તમે હેપી એનિવર્સરી કહી દીધું.
અભય એ કહ્યું સવારથી અત્યાર સુધીમાં ઘણી વખત કહ્યું હશે, પરંતુ અત્યારે કીધું તે ખૂબ જ સ્પેશ્યલ છે. એમ કહી પોતાના ઓફિસના બેગ માંથી ચાંદીની પાયલ કાઢીને તેની પત્નીને દેખાડી. પાયલ જોઈને પત્ની એકદમ ખુશ થઈ ગઈ, પછી તરત જ કેક પણ લઈ આવ્યો અને બધા લોકોએ સાથે એક ખાઈ ને તેની એનિવર્સરી ઉજવી.
ઉજવણી પૂરી થઈ હોવા છતાં અભય હજુ પણ કુલર ના વિચારમાં ખોવાયેલો હતો, એટલે તેની પત્નીએ તેને પૂછ્યું તમે શું વિચારી રહ્યા છો? અભય ઈશારો કરીને કહ્યું હું કશું નથી વિચારી રહ્યો.
તેમ છતાં પત્નીને થોડો અંદાજો આવી ગયો એટલે તેણે કહ્યું તમે મારા માટે ચાંદીની પાયલ લઈ આવ્યા છો આપણે બધા કેક ખાઈને ઉજવણી કરી આનાથી વિશેષ ખુશી શું હોય? તેમ છતાં તમે ખુશ નથી એવું લાગી રહ્યું છે, શું વાત છે કહો ને?
અભય એ કહ્યું અરે કંઈ જ નથી. હું કંઈ નથી વિચારી રહ્યો. પત્ની આવું બોલી એટલે અભય પણ ખુશ થઈ ગયો, કારણ કે તેના મગજમાં હવે કુલર નો વિચાર જતો રહ્યો, અભય વિચાર કરી રહ્યો હતો કે દરેક લોકો પ્રેમમાં એવું ઈચ્છે છે કે તેઓ તાજમહેલ બનાવે પરંતુ જીવનનું સત્ય તો એ જ છે કે બે ટાઈમ ની રોટલી નો જુગાડ થઈ જાય.
અભય તેની પત્નીને ખુશ જોઈને પોતે પણ અંદરથી ખુશ થઈ ગયો, અભય એ જ વિચારી રહ્યો હતો કે જિંદગી કેટલી આસાન થઈ જાય છે જ્યારે તમારા સાથી તમને પરખનારા નહીં પરંતુ સમજનારા હોય.
મિડલ ક્લાસ લોકો વિદેશમાં ફરવા જઈને અથવા મોંઘીદાટ ભેટ સોગાદો આપીને ભલે એનિવર્સરીને ન ઉજવી શકે, પરંતુ એ મોંઘીદાટ એનિવર્સરી ઉજવનારાઓની ખુશીઓ ને ટક્કર મારે એવી ખુશી મિડલ ક્લાસ લોકોમાં પણ જોવા મળે છે. ખરું ને?
તમને આ સ્ટોરી કેવી લાગી તે કમેન્ટ કરીને અચૂક જણાવજો, અને જો આ સ્ટોરી તમને પસંદ પડી હોય તો દરેક લોકો જોડે શેર કરજો.
