એક રાજા હતા, જેને બાજ પક્ષી નો ખૂબ જ શોખ હતો. અને આખું ગામ જાણતો હતો કે રાજાને બાજ પક્ષી નો ખુબ જ શોખ છે.
એક દિવસ એક શિકારી રાજા પાસે આવ્યો અને રાજા ને બાજના બે બચ્ચા આપી ગયો. આ બંને બચ્ચા નવજાત જ હતા, એટલે કે થોડા સમય પહેલાં જ તેઓ નો જન્મ થયો હતો.
રાજા વાજા ને જોઈ ને ખુશ થઇ ગયા અને તેને હુકમ કર્યો કે પોતાના ખાસ એવા બાજ પ્રશિક્ષકને બોલાવવામાં આવે.
રાજાના હુકમથી બાજના પ્રશિક્ષક ને બોલાવવામાં આવ્યા તેને રાજાએ કહ્યું કે આ બંને બચ્ચાને ટ્રેન કરી દો. એટલે કે આ બંને બચ્ચાઓને તાલીમ આપો.
એટલે પ્રશિક્ષક એ આ વાત સાંભળીને બંને બાજને તૈયાર કરવાનો નિર્ણય કર્યો, દરરોજ પ્રશિક્ષક બંને બાજને તાલીમ આપતા.
ધીમે ધીમે સમય વીતતો ગયો એમ રાજાને પણ ઇચ્છા થઈ કે ચાલો જોઈએ બંને બાજ કે જેને તાલિમ આપી રહ્યા છે તેનો કેટલો વિકાસ થયો?
એટલે તેને મંત્રી ને બોલાવ્યા અને કહ્યું કે બાજની જ્યાં તાલીમ અપાઈ રહી છે ત્યાં મને લઈ જાઓ.
બંને બાજ ના બચ્ચા ને જ્યાં તાલીમ આપવામાં આવી રહી હતી ત્યાં રાજાને લઈ જવામાં આવ્યા.
રાજાએ ત્યાં જઈને જોયું તો તે આશ્ચર્યચકિત થઈ ગયા, કંઈક દ્રશ્ય જ એવું હતું જેમાં એક બાજ તો આકાશમાં ખૂબ જ ગર્વ થી ઊડી રહ્યું હતું, પરંતુ જ્યારે તેનું ધ્યાન બીજા બાજ તરફ ગયું તો તે બાદ એક વૃક્ષની ડાળી પર જ બેઠું હતું.
રાજાએ તરત જ પ્રશિક્ષક ને પૂછ્યું કે અરે, આ બીજું બાજ નું બચ્ચું કેમ ઉડી નથી રહ્યું? રાજાને આ દ્રશ્ય જોઇને નવાઇ પણ લાગી કે જો બંને બચ્ચાને સરખી તાલીમ આપી હોય તો એક કેમ આ રીતે બેસી રહ્યું છે?
પ્રશિક્ષક એ જવાબ આપતા કહ્યું કે મહારાજા ખબર નહિ શું કામ પરંતુ હું તો બંનેને એકદમ સરખી તાલીમ આપી રહ્યો છું પરંતુ આ બાજુ થોડું ઉડે પછી પાછો પોતાની ડાળી પર આવીને બેસી જાય છે. આનું કારણ શું છે તે મને પણ સમજાતું નથી.
રાજાને પણ આશ્ચર્ય થયું કે આખરે આ બાજ કેમ આવું કરતું હશે?
થોડા વખત પછી રાજા ત્યાંથી ફરી પાછા મહેલમાં પાછાં ફર્યા અને ત્યાં જઈને મંત્રીને કહ્યું એટલે મંત્રીએ આખા રાજ્યમાં જાહેરાત કરી દીધી કે જે કોઈપણ લોકો આ બાજ પક્ષી ને ઉડતા શીખવશે તેઓને ખૂબ જ મોટું ઈનામ આપવામાં આવશે.
