ચારે બાજુ આ સમાચાર ફરી વળ્યા એટલે ઘણા દૂર દૂરથી લોકો આવ્યા, પક્ષીના એક્સપર્ટ હોય તેવા પક્ષીવિદો પણ આવ્યા. પરંતુ ઘણા લોકો ની મહેનત કર્યા છતાંય બાદ થોડું ઉડે ફરી પાછું પોતાની ડાળી પર આવીને બેસી જાય.
બધા લોકો તો નવાઈ પામ્યા કે આવું શું કામ થાય છે, રાજાને પણ નવાઈ લાગી રહી હતી કે આખરે આનો નિવારણ શું આવશે?
બીજા દિવસે ખબર પડી કે કોઈ એક ખેડૂતે કહ્યું છે કે તે બાજ ને ઉડતા શીખવી દેશે.
ગ્રામજનોમાં તો ચર્ચા થવા લાગી કે મોટા મોટા મહાન પક્ષીવિદો પણ જે કાર્ય નથી કરી શક્યા તે આ ખેડૂત કઈ રીતે કરી આપશે?
ખેડૂતે એક શરત મૂકી કે હું આ બાજને ઉડતા શીખવી દઇશ પરંતુ દરેક લોકોએ ત્રણ દિવસ પછી અહીં આવીને જોવાનું રહેશે.
બધા લોકો સહિત રાજા પણ અચરજમાં પડી ગયા કે આખરે જે કામ કોઈ નથી કરી શક્યું તે આ ખેડૂત કઈ રીતે કરશે?
ધીમે ધીમે દિવસો વિતતા ગયા, ત્રણ દિવસ પછી બધા લોકો જ્યાં બાજને તાલીમ આપવામાં આવી રહી હતી ત્યાં ભેગા થઈ ગયા.
બધાના આશ્ચર્યની વચ્ચે લોકોએ જોયું કે બંને પાછા આકાશમાં ઉડી રહ્યા હતા અને બંને બાજ પક્ષીઓ આકાશની ઉંચાઇ જાણે માપી રહ્યા હોય તેમ ગર્વ થી ઉડી રહ્યા હતા.
બધા લોકોને આશ્ચર્ય થયું. રાજાએ ખેડૂત ને પૂછ્યું કે આવું કઈ રીતે કર્યું?
ખેડૂતે કહ્યું કે મહારાજ હું વધારે પડતી જ્ઞાનની વાત તો નથી જાણતો પરંતુ હા મે તો માત્ર એ ડાળી જ કાપી નાખે, જેના ઉપર એ પક્ષી વારંવાર આવીને બેસતુ હતું.
જેવી એ ડાળી કાપી નાખી કે થોડા સમય પછી પક્ષી આકાશની ઊંચાઈઓને જાણે પ્રાપ્ત કરવા લાગ્યું.
આ સ્ટોરી માં થી આપણને ઘણું શીખવા મળે છે કે આપણા જીવનમાં આપણી બિલકુલ સામે આખો આકાશ પડેલું હોય છે પરંતુ આપણે આપણા કમ્ફર્ટ ઝોનમાં એટલે કે આપણી ડાળીને જ વળગી રહીએ છીએ. “આ કામ મારાથી નહીં થાય”, “તે જગ્યાએ મારે નથી જવું” આવી અમુક ડાળી જો આપણે મૂકી દઈએ તો સફળતાનું આકાશ આપણાથી દૂર નથી, અને બહુ જલદી આપણે પણ સફળતાનું આકાશ માપી શકીએ.
જો આ સ્ટોરી તમને પસંદ પડી હોય તો તમારા મિત્રો, સગા સંબંધીઓ, સાથે શેર કરજો. અને આ સ્ટોરી ને કમેન્ટમાં ૧ થી ૫ ની વચ્ચે રેટિંગ પણ આપજો.
