રાજેશ ભાઈ બેચેનીથી છાપા ના પાના ઉલટાવી રહ્યા હતા અને પેન વડે અમુક જગ્યાએ ગોળાકાર નિશાન બનાવી રહ્યા હતા.
રૂપા અને તેની માતા ઘણા સમય સુધી આ જોઈ રહ્યા હતા, રૂપા પોતાની જાતને રોકી ન શકી, તેથી તેને તેના પિતાને પૂછ્યું, રૂપા – પપ્પા, તમે ઘણા સમયથી છાપા સાથે શું કરો છો, તમે આખું ઘર છાપા થી ભરી દીધું છે, અને તમે થોડા ચિંતિત પણ લાગો છો, કઈ થયું છે શું ?
રાજેશ જી એ કોઈ જવાબ ના આપ્યો, ચુપચાપ પોતાના રૂમ માં ગયા અને એક ડાયરી લઈ આવ્યા, ડાયરી માં કંઈક લખ્યું પછી તેઓ પોતાના હાથ થી ગણી રહ્યા હતા અને પછી ડાયરી માં કંઈક લખી રહ્યા હતા.
હવે રૂપાની માતાએ પણ પૂછ્યું, “તમે ઘણા સમયથી શું કરી રહ્યા છો, કંઈક તો કહો, રૂપાએ પણ પૂછ્યું પણ તમે કોઈ જવાબ ન આપ્યો”. રાજેશજીએ ચિડાઈને કહ્યું, “તમે બંને થોડીવાર ચૂપ નથી રહી શકતા?
તમે ક્યારના પ્રશ્નો પૂછો છો. રૂપાની મમી તમે રૂમમાં આવો, મારે તમારી સાથે વાત કરવી છે.”
હવે રૂપા અને તેની માતા વધુ ચિંતા કરવા લાગ્યા. રૂપાના મમ્મી પપ્પા વાત કરવા રૂમમાં ગયા, રાજેશજીએ ચિંતા કરતા કહ્યું, રાજેશ ભાઈ – “રૂપાની મા, બધું ખતમ થઈ ગયું, મને કંઈ સમજાતું નથી, મારે શું કરવું જોઈએ, ક્યાં જવું જોઈએ?”
રૂપા ની માં – “પણ શું થયું? “કૃપા કરીને મને કંઈક કહો.”
રાજેશજીએ ખૂબ જ ઉદાસીથી કહ્યું, “કદાચ મારી નોકરી જઈ શકે છે, સાહેબે કહ્યું છે કે ધંધો બરાબર નથી ચાલી રહ્યો એટલે આટલા બધા કર્મચારીઓને પગાર ચૂકવવો તેમના માટે મુશ્કેલ છે, તેમણે કહ્યું છે કે તેઓ સાથે મળીને કંઈક કરશે. ” “તેઓ 40 લોકોને છુટા કરશે.”
પણ એવું જરૂરી નથી કે તમે એ 40 લોકોમાં હોવ, તમે આટલું ખરાબ કેમ વિચારો છો?” રૂપાની માતાએ કહ્યું. રૂપાની મા, તમે કેમ સમજતા નથી, હું એક સામાન્ય કલાર્ક છું, મને રાખવાથી તેમને કોઈ ફાયદો નથી, તેથી સ્વાભાવિક છે કે તેઓ એવા લોકોને જ કાઢી મૂકશે જેમના જવાથી કંપનીને કોઈ નુકસાન ન થાય.
એટલામાં રૂપા રૂમમાં આવે છે અને કહે છે, “પાપા, કૉલેજના છેલ્લા વર્ષની ફી ભરવાનો મેસેજ આવ્યો છે.
રૂપાએ તેનું વાક્ય હજી પૂરું પણ નહોતું કર્યું અને રાજેશ જી વધુ ગુસ્સે થઈ ગયા, “બસ, હું બહાર આટલું જ ગણતો હતો, હજુ તેનું કોલેજનું છેલ્લું વર્ષ બાકી છે, તેની ફી ભરવાની બાકી છે, મેં તેને નવું લેપટોપ અપાવ્યું હતું. ગયા મહિને.”
હપ્તા ભરવાના છે, અને રૂપાના લગ્નનો ખર્ચ, પહેલા તો અહીં કોઈ નોકરી નથી, અને મને દીકરો હોત તો સારું, કમસે કમ લગ્નનો મોટો ખર્ચ તો બચી ગયો હોત, અને દીકરો બહારના કામ માં પણ કેટલી મદદ કરત. અને જો તેની કમાણી ઘરમાં રહી હોત તો તે ઘરે થોડી મદદ કરી શક્યો હોત, હવે મારે રૂપા પાસેથી શું અપેક્ષા રાખવી?
રાજેશના આ શબ્દો સાંભળીને રૂપા ગભરાઈ ગઈ હોય તેમ તેના પગ નીચેથી જમીન સરકી ગઈ, તે કંઈ બોલ્યા વગર ચુપચાપ ત્યાંથી ચાલી ગઈ. “તમે તારો ગુસ્સો રૂપા પર કેમ કાઢ્યો, તમને પણ ખબર છે આપણી રૂપા કેટલી હોશિયાર છે, છતાં તમે એને ઘણી બધી વાતો સંભળાવી, માનું છું તમે ટેન્શનમાં છો પણ આમાં પેલી છોકરીનો શું વાંક, એને તમારા શબ્દો થી કેટલું ખરાબ લાગ્યું હશે.
