2 BHK ફ્લેટમાં મિહિર અને મોહિની તેના એક પુત્ર અને માતા પિતા સાથે રહેતા હતા. થોડા સમય પહેલાં જ તેઓએ આ ફ્લેટ નવો ખરીદ્યો હતો, મિહિર ના પિતા એ કરેલી બચત ના રૂપિયામાંથી અને થોડા રૂપિયાની વ્યવસ્થા મિહિરે કરીને આ ફ્લેટ ખરીદ્યો હતો.
પાંચ સભ્યોનો આ મિડલ ક્લાસ પરિવાર આનંદથી સાથે રહેતો હતો, ઘરમાં બીજી કોઈ વૈભવી કે ભૌતિક સુખ સગવડ નહોતી પરંતુ સાધારણ ઘરમાં પણ બધા લોકો પ્રેમથી સાથે રહેતા હતા. મિહિર સારી કંપનીમાં નોકરી કરતો હોવાથી ઘર ના હપ્તા વગેરે નો ખર્ચો પણ તેને જ ઉપાડી લીધો હતો.
પિતા નિવૃત્ત થઈ ચૂક્યા હતા, સાથે સાથે ફ્લેટ માં આવ્યા પછી તેઓની તબિયત થોડી નબળી પડી ગઈ હતી. ઘણી વખત રિપોર્ટ કરાવ્યા પછી એક વખત પરિસ્થિતિ ગંભીર બની જતાં તેને નજીકની હોસ્પિટલમાં દાખલ કરવામાં આવ્યા.
થોડા દિવસોની સારવાર પછી તેનામાં કોઈ ફેર ન પડ્યો અને અંતે તેઓનું અવસાન થઈ ગયું. ઘરના વડીલ અને મોદી ની છત્રછાયા ગુમાવી ને આખો પરિવાર દુઃખમાં હતો, પરિવારના સભ્યો નો આનંદ કિલ્લોલ જાણે હવે ગાયબ થઇ ગયો હતો..
પરંતુ આપણે ત્યાં એક કહેવત છે કે દુઃખનું ઓસડ દહાડા, એટલે કે જેમ જેમ દિવસો પસાર થવા લાગે તેમ તેમ પરિવારનું મન બીજા કામમાં પરોવાઈ જાય જેથી ધીમેધીમે દુઃખ ભૂલાવા લાગે. ઘરના બધા સભ્યો અમુક સમય વીત્યા પછી પોતાના કામમાં લાગી ગયા અને ધીમે ધીમે દુઃખ ઓછું થવા લાગ્યું.
પરંતુ મિહિર ના માતા હજુ પણ જ્યારે પિતાની યાદ આવે ત્યારે રડી પડતા અને દુઃખી રહેતા. મિહિર આખો દિવસ નોકરીએ ગયો હોય પાછળથી મોહિની પણ તેના સાસુ ને ઘણું સમજાવતી પરંતુ મિહિરના માતાને તેના પતિ થોડા થોડા સમયે યાદ આવી જતા અને તે રડી પડતા.
ધીમે ધીમે બધા લોકો કહેવા લાગ્યા એટલે પરિવારની હાજરીમાં મિહિર માતાને રડવું આવે તો પણ તે રડતા નહીં અને બાથરૂમમાં જઈને મોઢું તોય આવતા જેથી બધા લોકોને દુઃખ ના થાય અને ખબર પણ ન પડે. ત્રણ ચાર દિવસ પછી મિહિર જ્યારે રાત્રે નોકરીએથી ઘરે આવ્યો…
ત્યારે તેને જોયું કે તેના બેડરૂમમાં ડબલ બેડ નો પલંગ છૂટો કરીને બંને દિવાલ ની બાજુમાં રાખેલ છે. અને બંને ની વચ્ચે એક પથારી કરેલી હતી. આ જોઇને મિહિર આશ્ચર્ય પામ્યો અને મોહિની ને પૂછ્યું કે આવું કેમ કર્યું છે?
