વાત ઘણા સમય પહેલાની છે. પરિવારમાં એક બાળકનો જન્મ થયો. જન્મ થવાથી બાળકના માતા-પિતા સહિત આખો પરિવાર ખુશખુશાલ થઈ ગયો.
ધીમે ધીમે સમય પસાર થતો ગયો અને દીકરો પણ ધીમે ધીમે મોટો થતો ગયો. દીકરા ના પિતા જે ગામડામાં રહેતા હતા તે ગામડામાં અમુક સામાજિક ઝઘડાઓને અમુક માધ્યમથી નિપટાવી દેતા હતા જેમાં કોઇપણ કામના પૈસામાંથી થોડા પૈસા તેઓ પણ રાખી લેતા.
એક દિવસ એક ગરીબ નો કેસ તેમની સમક્ષ આવ્યો હતો. તે માણસ ખૂબ ગરીબ હતો તેમ છતાં તે પોતાના હક્ક માટે લડી રહ્યો હતો પરંતુ પેલા માણસે તેની પાસેથી પણ થોડા ઘણા પૈસા લઈને તેનું કામ કરાવી દીધું હતું.
આ પૈસા તે માણસ ને આપવા માટે ગરીબે એક એક પાઈ ભેગી કરીને પૈસા ભેગા કર્યા હતા એમ કહો કે પોતાની ખાવાની થાળી પણ વેચી નાખવી પડી હતી તો પણ ચાલે.
તે ગરીબ એ પોતાની થાળી વેચીને પણ એક-એક રૂપિયો ભેગો કરીને આ માણસ ને પૈસા આપ્યા જેમાંથી તે ભાઈએ કામ તો કરાવી દીધું પરંતુ આ કામ કરાવ્યા પછી તેને થોડા પૈસા પોતાની પાસે રાખ્યા હતા.
આ કામ પતી ગયા પછી તે ભાઈ ઘરે જાય છે તેના દીકરાની ઉંમર પણ આવે પાંચ વર્ષ જેવી થઈ ચૂકી હતી એટલે દીકરો પણ બોલતો ચાલતો થઈ ગયો હતો ઘરે ગયા એટલે પરિવાર સાથે સામાન્ય વાતચીત કરવામાં આવી ત્યાર પછી જમીને થોડા સમય સુધી દીકરા સાથે રમ્યા અને પછી તેઓ સુઈ ગયા.
દીકરો એ રાત સુધી એકદમ સ્વસ્થ હતા પરંતુ ખબર નહીં શું થયું પણ અચાનક સવારે જ્યારે તે ભાઈ ની આંખ ખુલી તો દીકરાને કંઈક પીડા થઈ રહી હતી તરત જ હોસ્પિટલે લઇ ગયા અને જાણવા મળ્યું કે દીકરાને પેરાલિસિસનો હુમલો આવી ગયો હતો. દીકરાના શરીરના જમણી બાજુના અંક જાણે શૂન્ય થઇ ગયા હતા.
ઘણા સમય પહેલાંની વાત છે એટલે ત્યારે તો આધુનિક સારવાર તો હતી નહીં પરંતુ જે પ્રાથમિક સારવાર મોજુદ હતી તે બધી સારવાર કરવામાં આવી પરંતુ દીકરાનો લકવો સંપૂર્ણપણે ઠીક થયો નહીં.
ઘણા બધા લોકો સહિત પરિવારમાં પણ એવી વાતો થવા લાગી કે આ દીકરો હવે આખી જિંદગી પોતાના મા-બાપ પર બોજ બનીને રહી જશે.
દીકરાનું આવું બની ગયું પછી પેલા ભાઈનું કામ માં જરા પણ મન રહેતું નહીં અને તેણે કામ છોડી દીધું.
થોડા દિવસો પછી તેને ખબર પડી કે થોડા ઘણા દિવસો પહેલા જે ગરીબ નો કેસ તેમની સમક્ષ આવ્યો હતો તે ગરીબે પૈસા આપવા માટે પોતાની જમવાની થાળી સુદ્ધાં વેચી નાખી હતી.
પેલા ભાઈને હવે આભાસ થયો કે પેલા ગરીબ માણસની હાઈ ના કારણે તેના દીકરાને લકવો લાગી ગયો હતો.
