ઉનાળાનો સમય હતો, ગરમી દિવસે ને દિવસે વધતી જતી હતી. આજે પણ એવું જ હતું જાણે ગરમીનો પારો 50 ઉપર ચાલ્યો ગયો હોય એવી ગરમી મહેસૂસ થતી હતી.
દુકાનમાં એક શેઠ બેઠા હતા, બપોરે જમવા નો ટાઈમ થઇ ચુક્યો હતો. શેઠની દુકાનમાં લગભગ ત્રણેક જેટલા માણસ કામ કરતા હતા, બપોરે જમવાનો સમય થાય એટલે ત્રણે જણા જમવા જતા અને એક કલાક પછી બધા લોકો પાછા આવી જતા.
શેઠનો ધંધો પણ ખૂબ ચાલતો, પરંતુ હા સ્વભાવે થોડા અભિમાન વાળા હતા.
બપોરના માણસ જમવા ગયા હતા એટલે તે પોતે ત્યાં બેસીને હિસાબ કરી રહ્યા હતા. શેઠ નું ટિફિન તો દુકાનમાં જ આવી જતું, તે જમવા જતા નહીં.
એવામાં ત્યાંથી એક ભિખારી પસાર થઈ રહ્યો હતો, શેઠ ની દુકાન શિવાય આજુબાજુમાં કોઈની દુકાન ખુલ્લી ન હતી, કારણકે જમવાનો સમય હોવાથી લગભગ દરેક લોકો પોતાની દુકાન બંધ કરીને જમવા જતા, અને શેઠ નિત્યક્રમ પ્રમાણે ટીફીન આવ્યું એટલે ટિફિનમાંથી જમીને પછી ત્યાં બેઠા બેઠા હિસાબ કરી રહ્યા હતા.
ભિખારી ની નજર શેઠ ની દુકાન પાસે ગઈ, તે ઘણા સમયથી બજારમાં આમતેમ આંટા મારી રહ્યો હતો. પગમાં ચપ્પલ પણ થોડા તૂટેલા એવા પહેર્યા હતા એટલે ચાલવાનું ફાવતું ન હતું. ઘણા સમયથી તેને તરસ લાગી હતી પરંતુ આજુબાજુની બધી દુકાનો બંધ થઈ ગઈ હતી.
ઘણા સમય ચાલ્યા પછી આખરે તેને પેલા શેઠ ની દુકાન જોઈ એટલે મનોમન વિચાર્યું કે હાંશ અહીં મને પાણી મળી જશે.
શેઠની દુકાનમાં ઠંડા પાણીનો જગ કાયમ માટે પડ્યો રહેતો, દુકાનમાં પ્રવેશીને દુકાન ના છેડા સુધી જાય ત્યારે દુકાન ના અંતમાં જ પાણીનો જગ રાખેલો હતો.
દુકાન સુધી પેલો ભિખારી ગયો પછી જોયું તો શેઠ બેઠા-બેઠા હિસાબ કરી રહ્યા હતા, એટલે તરત જ તેણે શેઠને કહ્યું માલિક બહુ તરસ લાગી છે મને થોડું પાણી આપશો?
શેઠ હિસાબ કરી રહ્યા હતા એટલે ચશ્મા નીચેની બાજુ હતા. મોઢું તો તેનું નીચે જ હતું પરંતુ આંખની નજર ઉંચી કરીને જોયું કે કોણ બોલાવી રહ્યું છે? જોયું કે ભિખારી જેવો કોઈ માણસ છે. તેણે કહ્યું માણસ બહાર ગયો છે, થોડા વખત સુધી ત્યાં ઉભો રહે હમણાં માણસ આવી જશે.
ભિખારી ને થયું ઠીક છે હું અહીં થોડા સમય સુધી ઊભો રહી જાઉં છું. આટલા સમય સુધી રાહ જોઈ તો થોડા સમય હજુ રાહ જોઈ શકીશ.
