એક દિવસ વિનીત ઘરે આવ્યો ત્યારે તેણે પુત્ર વ્યોમનો અવાજ સાંભળ્યો. વ્યોમ કહેતો હતો દાદા મારો બોલ ફેંકી દો. વિનીતે વ્યોમને ઠપકો આપવા માંડ્યો વ્યોમ બાબાને આવી રીતે મહેનત કરવાનું ના કહે. તે વૃદ્ધ માણસ છે.
વ્યોમે નિર્દોષતાથી કહ્યું પપ્પા દાદા તો અમારો બોલ દરરોજ ઉપાડીને ફેંકે છે અને અમે તો આવી જ રીતે સાથે રમતા હોઈએ છીએ.
વિનીતે આશ્ચર્યથી બાપુજી સામે જોયું. બાપુજીએ હસતાં હસતાં કહ્યું હા દીકરા તેં ઉપરના ઓરડામાં ઘણી બધી સગવડો પૂરી પાડી હતી. પણ મારા સ્નેહીજનો મારી સાથે નહોતા. હું લોકો સાથે વાત કરી શકતો નહોતો. પલંગ ગેલેરીમાં પડેલો હોવાથી બહાર નીકળતી વખતે વાતો ચિતો થાય છે. અને તમે લોકો બેઠા છો, તેમ સાંજે વ્યોમ-પરી સાથે વાતો થાય છે.
બાપુજીની વાત સાંભળીને વિનીત કંઈક સમજી ગયો. તેણે વિચાર્યું કે કદાચ વૃદ્ધોને ભૌતિક સુખ-સુવિધાઓ કરતાં તેમના પ્રિયજનોની સંગતની વધુ જરૂર હોય છે.
વડીલોને માન આપો તેઓ આપણી ધરોહર છે! આ એવા વૃક્ષો છે જે થોડાં કડવાં છે પણ તેમનાં ફળ ખૂબ મીઠાં છે અને તેમના છાંયડાની કોઈ સરખામણી નથી!
જો આ સ્ટોરી તમને પસંદ પડી હોય તો દરેક લોકો સાથે શેર કરજો તેમજ આ સ્ટોરીને 1 થી 10 ની વચ્ચે રેટિંગ પણ આપજો.
