એક સમયે, ભારતના એક નાનકડા ગામમાં, રવિ નામનો એક માણસ રહેતો હતો. રવિ એક જિજ્ઞાસુ માણસ હતો જે કુદરતની સુંદરતાને અન્વેષણ કરવાનું પસંદ કરતો હતો. એક દિવસ, જંગલમાં ચાલતી વખતે, તે ઝાડની ડાળી પર ઝૂલી રહ્યો હતો ત્યારે તેનું ધ્યાન એક ત્યાં રહેલા નાના કોશેટા પર ગયું. તે કોશેટાથી મોહિત થઈ ગયો અને તેને તેના ઘરે પાછો લઈ જવાનું નક્કી કર્યું.
રવિ કોશેટામાંથી પતંગિયું બને તેના રૂપાંતરનો સાક્ષી બનવા માટે ઉત્સાહિત હતો. તેણે તેના પર બારીક નજર રાખી, અને પતંગિયાના નીકળવાની આતુરતાથી રાહ જોઈ. થોડા દિવસો પછી, તેણે જોયું કે કોશેટા એ ખસેડવાનું શરૂ કર્યું છે, અને ટોચ પર એક નાનું છિદ્ર દેખાયું છે.
પતંગિયું કોશેટામાંથી બહાર નીકળવા માટે સંઘર્ષ કરવા લાગ્યું. ત્યારે રવિએ આશ્ચર્યથી જોયું. પતંગિયું અટવાયેલું દેખાયું, અને ગમે તેટલો પ્રયત્ન કરે, પણ તે નાના છિદ્રમાંથી પસાર થઈ શકતું ન હતું. રવિને પતંગિયા માટે અફસોસ થયો અને તેણે વિચાર્યું કે તે છિદ્ર મોટું કરીને તેને મદદ કરી શકે છે.
તે ઝડપથી કાતર લેવા દોડ્યો અને કોશેટા પાસે પાછો ફર્યો. તરત જ બીજો વિચાર કર્યા વિના, તેણે કાળજીપૂર્વક પતંગિયાને મુક્ત કરવા માટે કોશેટા ને ખોલ્યું. તેના આશ્ચર્યની વાત એ હતી કે પતંગિયું તેની અપેક્ષા મુજબ ઉડી ગયું ન હતું. તેના બદલે, તે ત્યાં સુકાઈ ગયેલી પાંખો સાથે, ગતિહીન પડ્યું હતું.
રવિ ચોંકી ગયો અને મૂંઝાયો. પતંગિયું કેમ ઉડતું નથી? તે તેને સમજાતું ન હતું. જ્યારે તે ત્યાં બેસીને વિચાર કરતો હતો, ત્યારે ગામનો એક વૃદ્ધ માણસ ત્યાંથી પસાર થયો. અને તેની નજર પતંગિયા પર પડી. વૃદ્ધ માણસે રવિને પૂછ્યું કે શું થયું અને તેની વાત સાંભળી.
વૃદ્ધ માણસે પછી રવિને સમજાવ્યું કે પતંગિયાનો કોશેટામાંથી બહાર નીકળવાનો સંઘર્ષ તેના પરિવર્તનનો એક મહત્વપૂર્ણ ભાગ છે. પતંગિયાને તેના શરીરમાંથી પ્રવાહીને તેની પાંખોમાં ધકેલવા માટે સંઘર્ષ જરૂરી હતો, તેને ઉડવા માટે આ જરૂરી હતું.
