એક શેઠ ખુબ જ સુખી સંપન્ન અને અઢળક ધન દોલત ના માલિક હતા. સાથે સાથે ધાર્મિક વૃત્તિ વાળા પણ ખુબ જ હતા. એક દિવસ શેઠે શ્રી સત્યનારાયણ ભગવાનની કથા રાખેલી હતી.
આ કથા પૂર્ણ થાય ત્યારે પૂજારીએ શેઠ ને બોલાવીને કહ્યું કે આપ પિતૃના મોક્ષાર્થે ભાગવત સપ્તાહ નું આયોજન કરો. શેઠ પુજારીની વાત સાંભળીને તરત જ સહમત થઈ ગયા. થોડા દિવસ પછી નું મહુર્ત પણ આવી ગયું. બધું આયોજન ગોઠવાઈ ગયું.
જેમાં સૌથી મહત્વની જવાબદારી એટલે કે આવેલા મહેમાનો ભક્તો ને સવારે નાસ્તો બપોરે અને રાત્રે જમવાની વ્યવસ્થા બાજુ ના ગામમાં રહેતા મંગુબેનને સોંપવામાં આવી.
કથાનો દિવસ આવી ગયો શાસ્ત્રીજી એ કથા ની શરૂઆત કરી, શાસ્ત્રીજી દરેક કથા માં દરેક દિવસે ગાયત્રી મંત્ર ના જાપ કરાવતા અને તેનું મહત્વ પણ સમજાવતા. મંગુબેન પણ રસોઈ કરતા કરતા કથા માં ધ્યાન પડે તેટલું કથાશ્રવણ કરી લેતા.
બીજા દિવસે શાસ્ત્રીજી એ કથા ની શરૂઆત માં ગાયત્રી મંત્રના પાઠ શરૂ કર્યા અને તેની મહિમા જણાવતા કહ્યું કે આ મહામંત્રને એકાગ્રચિત્તે કરવામાં આવે તો ભવસાગર પાર થઇ જાય અને મનુષ્ય જન્મ મરણ ના જંજટ થી મુક્ત થઇ જાય.
આવું દરરોજ ચાલતું રહ્યું, મંગુબેન રોજ પોતાને સોંપેલ જવાબદારીએ નિભાવતા જાય અને સાથે સાથે થાય એટલી કથા પણ સાંભળે. આમ ને આમ કથા નો અંતિમ દિવસ આવી ગયો, મંગુબેન તે દિવસે રોજ કરતા વહેલા આવી ગયા અને શાસ્ત્રીજી પાસે પહોંચી ગયા.
પ્રણામ કરી ને કહ્યું કે શાસ્ત્રીજી એક વિનંતી છે. શાસ્ત્રીજીએ કહ્યું બોલો બેટા શું હતું? મંગુબેને કહ્યું કે હું એક ગરીબ મહિલા છું અને બાજુ ના ગામ માં રહું છું. આ ભાગવત કથામાં મેં મારા હાથે રસોઈ બનાવી ને બધા મહેમાનોને જમાડ્યા છે. શાસ્ત્રીજી એ ઉત્તરમાં એટલું જ કહ્યું કે હા બધા લોકો રસોઈ ના ખુબ જ વખાણ કરે છે. હવે બોલો બેન તમે મને ક્યાં કારણ થી મળવા આવ્યા છો, મંગુબેને કહ્યું કથા પુરી થાય એટલે આપ મારા ગરીબ ના ઝૂંપડી માં પ્રસાદ લેવા પધારો.
શેઠજી પણ ત્યાં જ હતા. તેને મંગુબેન ઉપર ગુસ્સો કરતા કહ્યું કે તારે ત્યાં શસ્ત્રીજી થોડા પ્રસાદ લેવા આવે!! પરંતુ શાસ્ત્રીજી એ શેઠ ને શાંત પાડતા કહ્યું કે મંગુબેન તો સાક્ષાત અન્નપૂર્ણા માં નો અવતાર છે. કથામાં આટલા-આટલા મહેમાનોને સ્વાદિષ્ટ ભોજન કરાવ્યું છે, હું તમારે ત્યાં કથા પૂર્ણ થયા પછી જરૂર થી આવીશ.
