અયોધ્યા માં એક ઉચ્ચ કોટિ ના સંત રહેતા હતા. તેઓને રામાયણ સાંભળવાનું જાણે વ્યસન હતુ. જ્યાં પણ કથા ચાલતી હોય, તે ત્યાં પહોંચી જતા અને ત્યાં જઈને ખુબ જ પ્રેમ થી કથા સાંભળતા. કોઈ કોઈ વખતે તો તેઓ કોઈ કથા પ્રેમી ને અથવા સંતને કથા કહેવાની વિનંતી કરતા.
એક દિવસ રામ કથા સંભળાવવા વાળુ કોઈ મળ્યુ નહિં, એટલામાં જ ત્યાંથી એક પંડિતજી પસાર થઈ રહ્યા હતા. સંતે જોયું કે પંડિતજી રામાયણ પોથી લઈને જઈ રહ્યા હતા.
એટલે સંત પંડિતજી ની સામુ જોઈ રહ્યા હતા, એવામાં પંડિતજી નું ધ્યાન સંત પર પડ્યુ. પંડિત જી એ સંત ને પ્રણામ કર્યા અને પુછ્યુ કે કહો મહારાજ! શું સેવા કરુ આપની?
સંતે કહ્યુ પંડિતજી, મારે રામાયણ ની કથા સાંભળવી છે પરંતુ મારી પાસે દક્ષિણા દેવા માટે એક રુપિયો પણ નથી, હું તો માત્ર એક સાધુ છુ.
માળા, લંગોટ અને કમંડળ સિવાય મારી પાસે બીજું કશું નથી અને હા કથા પણ મારે એકાંત માં સાંભળવાની ઈચ્છા છે.
આટલું સાંભળીને પંડિતજી એ કહ્યુ, ઠીક છે મહારાજ, સંત અને કથા સંભળાવવા વાળા પંડિતજી બંને સર્યુજી મા કિનારે જઈને બેઠા.
પંડિતજીએ અને સંત રોજ એક જ સમય પર આવે અને ત્યાં બિરાજતા અને કથા ચાલતી રહેતી. સંત ખૂબ જ પ્રેમથી કથા સાંભળતા રહેતાં અને કથા સાંભળી ને ભાવવિભોર થઈને ક્યારેક-ક્યારેક નૃત્ય કરવા લાગતા તો ક્યારેક ક્યારેક તેઓ રડવા પણ લાગતા.
ધીમે ધીમે કથા આગળ વધતી ગઈ, જ્યારે કથા સમાપ્ત થઈ ગઈ ત્યારે સંતે પંડિતજીને કહ્યું પંડિતજી તમે ખૂબ જ સરસ રીતે કથા સંભળાવી. હું ખુબ જ પ્રસન્ન થયો છું, મારી પાસે દક્ષિણા દેવા માટે રૂપિયા તો નથી પરંતુ આજે તમારે જે જોઈએ તે માગી લો.
સંત સિદ્ધ કોટિના પ્રેમી હતા, શ્રી સીતારામજી સાથે પણ તેઓ નો સંવાદ થયા કરતો. પંડિતજીએ કહ્યું મહારાજ હું ખૂબ જ ગરીબ છું મારે ઘણું બધું ધન જોઈએ છે. બસ મને ઘણું બધું ધન મળી જાય તો…
સંતે ભગવાન ને પ્રાર્થના કરી કે પ્રભુ આને કૃપા કરીને ધન આપી દો.
ભગવાન મુસ્કુરાયા, એટલે સંત બોલ્યા તથાસ્તુ.
ફરી પાછું સંતે પંડિતજીના પૂછ્યું માંગો હજી તમને શું જોઈએ છે?
તો પંડિતજીએ કહ્યું કે મારી ઘરે એક પુત્રનો જન્મ થઈ જાય.
સંતે ફરી પાછી પ્રાર્થના કરી અને ભગવાન રામ મુસ્કુરાવા લાગ્યા.
સંતે કહ્યું તથાસ્તુ, તમારે ત્યાં ખૂબ જ સારો અને જ્ઞાની પુત્રનો જન્મ થશે.