મધરાત્રીનો સમય હતો, ઘડિયાળ માં લગભગ બે વાગ્યા હશે. બે મહિના પહેલાં જ જશોદાબેનના પતિ ગુજરી ગયા ત્યારથી તેઓને જાણે નીંદર જ ન આવતી, પતિ ગુજરી ગયા પછી જશોદાબેનને નીંદર પુરી ન થતી તો ક્યારેક અડધી રાત્રે નીંદર ઉડી જતી.
આજે પણ કંઇક એવું જ થયું, થોડા સમય સુધી નિંદર આવી હતી ફરી પાછી જશોદાબેન નીંદર ઉડી ગઈ. પલંગની બાજુમાં રહેલી ઘડિયાળ સામે નજર કરી ને જુએ છે તો ઘડિયાળ માં બે વાગ્યા હતા. રૂમની બારી ખૂલી હોવાથી ચંદ્રનો હળવો પ્રકાશ રૂમમાં પથરાઈ રહ્યો હતો.
જશોદાબેન પલંગની બીજી બાજુ નજર કરે છે તો તેનો દીકરો ત્યાં સૂતો હતો. દીકરો તેની રૂમમાં વહુ ની સાથે સૂવાની જગ્યાએ અહીં માતાના પલંગમાં આવીને જાણે બાળક સૂતું હોય એમ આડીઅવળી રીતે સૂતો હતો.
દીકરાને તેના રૂમની જગ્યાએ પોતાના રૂમમાં જોયો એટલે જશોદાબેન પહેલાં તો થોડા ગભરાઈ ગયા, દીકરો બાળકની જેમ જ સૂતો હતો અને કોઇપણ ટેકા વગર સૂતો હોવાથી જશોદાબેને તેના દીકરાના માથા પર હાથ ફેરવીને તેના માથા ની નીચે ઓશીકુ રાખ્યું ફરી પાછો દીકરાના માથા પર હાથ ફેરવીને દીકરા ને પૂછ્યું કેમ બેટા અહીં સૂતો છે? પરેશાન છો?
દીકરાએ જવાબ આપ્યો અને મમ્મી એવું કંઈ નથી, દીકરા ના માથા પર હાથ ફેરવ્યો એટલે તેના દીકરાની કાચી નીંદર પણ જાણે ખૂલી ગઈ હતી અને હવે થોડું પડખું ફરીને તે માતા ની વધુ નજીક આવી ગયો.
જશોદાબેનને પણ પતિના અવસાન પછી રાત્રિના હળવી હળવી નીંદર જ આવતી અને એમાં પણ દીકરાની આ બેચેની જોઈને તેઓ થોડા વધારે ગભરાઈ ગયા. તેઓએ દીકરાને પૂછયું બેટા આજકાલ હું જોઉં છું કે તું અડધી રાત્રે મારા પલંગ પર આવીને સૂઈ જાય છે, શું વહુ થી નારાજ છો?
અરે ના મમ્મી એવું કંઈ નથી. દીકરાએ તેની માતાને જવાબ આપ્યો.
જશોદાબેન નીંદર ઉડી ગઈ હતી એટલે તેઓ પલંગ પર બેઠા થયા બેઠા થઈને પલંગની બાજુમાં જ ટેબલ માં રાખવામાં આવેલી બોટલ માંથી એક ઘૂંટડા જેટલું પાણી પીને ફરી પાછી બોટલ ટેબલ પર રાખી દીધી.
જશોદાબેન પલંગ પર પાછળ ટેકો રાખીને બેઠા હતા. તેને નીંદર ઉડી ગઈ હતી એટલે દીકરા ને પૂછ્યું તો પછી શું વાત છે બેટા?
દીકરાએ જવાબ આપ્યો અરે કંઈ જ નથી મમ્મી… ના, નથી એમ ટૂંકા જવાબ આપીને તે તેની માતા ના દરેક સવાલ ને ટાળવાનો પ્રયત્ન કરતો રહ્યો.
“અરે દીકરા તારા મનમાં શું છે, જે હોય તે કહે ને?” તેની માતાએ ફરી પાછું પૂછ્યું… માતાએ કહ્યું તારી બેચેની જોઈને મારુ દિલ ગભરાય છે.
દીકરાએ પોતાનું માથું માતાના ખોળામાં રાખી દીધું પછી માતાના બંને હાથને પોતાના માથા પર રાખીને તેણે માતાને કહ્યું મમ્મી તમને યાદ છે, હું જ્યારે મોટો થઈ રહ્યો હતો ત્યારે પપ્પા એ મારો રૂમ અલગ કરી નાખ્યો હતો.
પોતાના માટે અલગ રૂમની જીદ તો તે જ કરી હતી ને, એ પણ યાદ હશે ને તને? માતાએ તેને યાદ અપાવવાની કોશિશ કરી.
હા એ મને યાદ છે પરંતુ હું જ્યારે સુઈ જાવ તો ત્યાર પછી તમે એ રૂમમાં આવીને મારા માથા પર હાથ ફેરવતા ફેરવતા ઘણી વખત મારી જ બાજુમાં સૂઈ જતા હતા.
માતાએ કહ્યું અને સવારે જ્યારે પણ તું મને તારી બાજુમાં સૂતી જોવે છે એક જ સવાલ પૂછતો યાદ છે…
હા મને યાદ છે મમ્મી… દીકરાએ જવાબ આપ્યો
માતા અને દીકરો વર્ષો પહેલાની ભુલાઈ ગયેલી વાતો યાદ કરી રહ્યા હતા…