ગ્રાહક પણ પાઘડી ને જોઈને ઈમ્પ્રેસ થઈ ગયો એટલે કહ્યું ભાઈ થોડું ઓછું કરી આપો પાઘડી તો મને પણ ગમે છે. પાડોશી એ કહ્યું આવી પાઘડી બીજે ક્યાંય મળશે નહીં તેમ છતાં તમારા માટે આ પાઘડીના છ રૂપિયા ભાવ કરી નાખું છું.
એટલે રાહ કે તરત જ તેના હાથમાં પાંચ રૂપિયા આપી દીધા અને કહ્યું બસ હવે આટલા જ રૂ માં મને આ પાઘડી આપી દો, કબીરજી ગઈકાલે ગયા ત્યારે સવારથી સાંજ સુધી કરેલી મહેનત નિષ્ફળ નીવડી હતી અને પહેલા જ ગ્રાહકને પાઘડી વેચીને પડોશી માત્ર થોડી જ વારમાં પોતાના ઘરે પાછો આવી ગયો.
અને કબીરજી ના પ્રણામ કરીને કહ્યું તમારા પાંચ રૂપિયા અને બજારમાં જે ઘટના બની તે આખી ઘટના જણાવી એવામાં કબીરજીના મુખેથી અનાયાસે જ નીકળી પડ્યું કે…
સત્ય ગયા પાતાલ મે, જુઠ રહા જગ છાએ.
દો ટકે કી પાઘડી, પાંચ ટકે મેં જાયે.
હકીકતમાં આ દુનિયા નું વ્યવહારિક સત્ય બની ગયું છે, સત્યને ઓળખનારા દુનિયામાં ખૂબ જ ઓછા લોકો હોય છે કારણ કે સત્યનું મૂલ્ય વ્યવસ્થિત અને બરાબર મળતું જ નથી અને સત્ય કરતાં પણ અશક્ય ની કિંમત ઘણી વધારે હોય છે તેમ છતાં તે ખૂબ વેચાય છે. એટલા માટે જ કદાચ કબીરજીએ કહ્યું હશે કે સચ્ચે કા કોઈ ગ્રાહક નહિ, જુઠા જગત મેં પૂજા જાતા હૈ.
જો તમને આ સ્ટોરી પસંદ પડી હોય તો દરેક લોકો જોડે આ સ્ટોરીને શેર કરજો, તેમજ કમેન્ટમાં સ્ટોરીને તમે કેટલા રેટિંગ આપવા માંગો છો તે જણાવો.
