એક પરિવારના છ સભ્યો રહેતા હતા. દાદા દાદી, તેના દીકરા વહુ અને એક પૌત્ર અને એક પૌત્રી એમ કુલ મળી છ સભ્યો રહેતા હતા. પરિવાર સુખી-સંપન્ન હોવાથી તેઓનું જીવન આનંદથી પસાર થઈ રહ્યું હતું. દરરોજ સવારે દાદા નો નિત્યક્રમ હતો તેઓ સવારના વહેલા જાગી ને તૈયાર થઈને ભગવાનની પૂજા-અર્ચના કરતા.
બાળકો પણ ધીમે ધીમે મોટા થયા પછી દાદા ભેગા પૂજા કરવા બેસતા અને તેઓ દાદાને પૂજા કરતા જોતા. બંને બાળકોને દાદાને પૂજા કરતા જોવામાં રસ પડતો. પરંતુ ખાસ કરીને પૌત્રને દાદાને પૂજા કરતા જોઈ પોતે પણ પૂજા કરવાનું ખૂબ મન થતું. પરંતુ દાદા ની હાજરીમાં તે કઈ રીતે પૂજા કરી શકે.
એક દિવસ સાંજે દાદાની તબિયત ખરાબ થઈ ગઈ. ઘરે ડોક્ટર ની વિઝીટ કરાવવામાં આવી, ડોક્ટરે કહ્યું સામાન્ય તાવ શરદી છે. થોડા દિવસના આરામ કર્યા પછી ઠીક થઈ જશો.
દાદા ને આરામ કરવા માટે કહ્યું તેમ જ દવાઓ આપી એટલે બીજા દિવસે સવારે વહેલા જાગી ને તેઓ પૂજા કરવા માટે સક્ષમ ન હતા.
પૌત્ર ને પણ આ વાતની ખબર હતી એટલે બીજા દિવસે સવારે વહેલો જાગી તૈયાર થઈને દાદાની જેમ જ પૂજા કરવા લાગ્યો. દાદાના રૂમની બાજુમાં જ મંદિર નો રૂમ પણ હતો. મંદિરના રૂમ તરફથી કોઈ પ્રાર્થના કરી રહ્યું હોય એવો ધીમો ધીમો અવાજ આવ્યો એટલે દાદા જાગ્યા અને ધીમેથી પોતાની જગ્યાએથી ઊભા થઈને મંદિરના રૂમ તરફ જવા લાગ્યા.
જેમ મંદિરના રૂમ ની વધુ નજીક ગયા દાદાને સંભળાયું કે તેનો પૌત્ર તેની જેમ જ પૂજા પણ કરી રહ્યો છે અને પ્રાર્થના પણ કરી રહ્યો છે. દાદાની તબિયત ખરાબ હતી એ વાત તો એક બાજુ રહી ગઈ અને મંદિરના રૂમના દરવાજા પાસે ઉભા રહીને દાદા પૌત્ર અને પૂજા કરતો નિહાળવા લાગ્યા.
દાદા જેમ પોતે પૂજા કરતા એવી જ રીતે પૌત્રને પૂજા કરતો જોઈ દાદાની તબિયત માં અચાનક જ જાણે સુધારો આવી ગયો. મનોમન દાદા હરખાઈ રહ્યા હતા. કારણ કે પહેલી વખત તેનો પૌત્ર પૂજા કરી રહ્યો હતો.
જોકે દાદા દરવાજા પાસે ઉભા હોવાથી પૌત્રને આ વાતની જાણ ન હતી કે દાદા તેને પૂજા કરતો જોઈ રહ્યા છે. તેણે પોતાની પૂજા ચાલુ રાખી.