વર્ષો થી શિક્ષક તરીકે નોકરી કરી રહેલા વ્યાસ સાહેબને નિવૃત થયાને ઘણા વર્ષો થઈ ચુક્યા હતા. સંતાનમાં તેઓને બે દીકરા અને એક દીકરી હતી, ત્રણેય સંતાન ના લગ્ન થઈ ચૂક્યા હતા. બંને દીકરાઓ પણ સારી જગ્યાએ નોકરી કરી રહ્યા હતા અને દીકરીનું ઘર પણ અત્યંત સુખી હતું.
ઘણી વખત તેના દીકરાઓ તેને કહેતા કે તમે ઘર ચલાવવા માટે અમારી પાસેથી પૈસા લઈ લો પરંતુ વ્યાસ સાહેબ પોતાની પાસે દર મહિને આવતા પેન્શનમાંથી જ ઘર ચલાવતા. આજે ચોથી તારીખ અને સોમવાર હતો એટલે પોતાના ખાતામાં પેન્શન જમા થઈ ગયું હશે એમ વિચારી ને ઝડપથી તૈયાર થઇ ગયા.
બેંક નું બધું સાહિત્ય અંદર મૂકી આખી થેલી સાથે લઈને વ્યાસ સાહેબ આજે વહેલા ઘરે થી નીકળી ગયા, જતાં જતાં હોલમાં બેસેલા ધર્મપત્નીને પણ કહેતા ગયા કે હું આજે બેંકમાં જાઉં છું. આવતા કદાચ વહેલું મોડું થઈ જશે. પત્નીએ કૅલેન્ડર તરફ નજર કરી તરત જ ચાર તારીખ દેખાય એટલે પત્ની પણ સમજી ગયા કે પેન્શન માટે જાય છે અને કાયમ તેઓને આવતા મોડું થઈ જતું.
જતા જતા રસ્તા માં વિચારતા હતા કે બેન્ક માં કોઈ સારા ઓફિસર હોય તો સારું. નહીંતર દર વખતની જેમ આજે પણ મારે કલાકો સુધી રાહ જોવી પડશે અને જાણે કોઈ મફતમાં આપતું હોય એ રીતે પૈસા આપશે.
વ્યાસ સાહેબ નો ગુસ્સો તેના મનમાંથી છલકાતો હતો, આ અત્યાર ના જુવાનિયાઓ ને સરકારી નોકરી મળી જાય એટલે બસ પછી તેને જેમ કામ કરવું હોય તેમ કરે! પછી મારા જેવા વૃદ્ધ માણસ હેરાન થાય તેનાથી તેઓને કોઈ જ ફરક નથી પડતો કે દયા પણ આવતી નથી. મનમાં ગુસ્સો આવી રહ્યો હતો અને સાથે સાથે રિક્ષામાં બેસીને બેંક આવે તેનું ધ્યાન પણ રાખી રહ્યા હતા.
બેન્ક આવી એટલે સાહેબ ત્યાં ઉતરી ગયા અને બરાબર દસ વાગ્યે બેન્ક માં અંદર જતા રહ્યા, એક ફોર્મ ભરીને એક ખાલી જગ્યા મળી ત્યાં જઈને ખુરશી ઉપર બેસી ગયા. સોમવારનો દિવસ હતો એટલે બેંકમાં ભીડ ઘણી હતી, થોડી ભીડ ઓછી થાય તેની રાહ જોઈને વ્યાસ સાહેબ ખુરશી પર બેસી ગયા હતા.
વ્યાસ સાહેબ ની નજર વારંવાર ઘડિયાળના કાંટા ઉપર જતી હતી, ભીડ ઓછી થાય તો પોતે જાય. એવામાં અચાનક એક માણસ તેની પાસે આવે છે તેનો પહેરવેશ જોઈને વ્યાસ સાહેબ સમજી ગયા કે એ બેંકમાં કામ કરી રહેલ પટાવાળા ભાઈ હશે. તેની પાસે આવીને એ પટાવાળા ભાઈએ વ્યાસ સાહેબ ને નમ્રતાથી કહ્યું કે દાદા તમે અંદર મેનેજર ની કેબીન માં આવો અમારા મેનેજર સાહેબ તમને બોલાવે છે.