વ્યાસ સાહેબ ને થોડું અજુગતું લાગ્યું અને મનમાં કુતૂહલ પણ થયું. મનમાં કુતૂહલ સાથે તેઓ મેનેજરની કેબીનમાં પહોંચી ગયા, કેબિનમાં ગયા એટલે મેનેજરે બેસવા માટે ઈશારો કર્યો, સાહેબ બેઠા એટલે મેનેજર તેની જગ્યાએથી ઉભો થઈ સાહેબ ના પગે પડી ગયો અને કહ્યું સાહેબ, તમે બેંકમાં શું કામથી આવ્યા છો? અને મારી ઓળખાણ પડી?
સાહેબ હજુ આશ્ચર્યમાં જ હતા અને તેને જવાબમાં કહ્યું કે હું બેંકમાં મારા પેન્શન ના જમા થયેલ રૂપિયા ઉપાડવા માટે આવ્યો છું. પરંતુ માફ કરો તમારી ઓળખાણ ન પડી, તમે કોણ?
મેનેજર સાહેબ પાસેથી સહી કરાવી ને તરત જ પટાવાળાને કાગળ આપીને કહ્યું કે સાહેબ નું કામ ઝડપથી પહેલા પતાવી આપો અને મારા તેમજ સાહેબ માટે ચા લઇ આવો. પટાવાળા બહાર ગયા એટલે મેનેજર એ સાહેબને કહ્યું કે સાહેબ હું સ્કૂલમાં ભણતો ત્યારે તમે મારા શિક્ષક હતા.
ગણિત માં મને ઓછી સમજણ પડતી અને મને ગણિત સમજાતું જ નહીં પરંતુ એ સમયે તમે મને મફતમાં ટ્યુશન કરાવ્યું હતું, અને જેના લીધે હું ગણિતમાં ધીમે ધીમે હોશિયાર થવા લાગ્યો અને આજે તમારો એ જ વિદ્યાર્થી બેંકમાં મેનેજર થઈ ગયો છે. એક અઠવાડિયા પહેલાં જ મારી અહીં બદલી થઈ છે. ગમે ત્યારે બેંકનું કોઈ પણ કામ હોય તો મને તુરંત જણાવજો.
એક વિદ્યાર્થી અને શિક્ષક આજે ભેગા મળીને વર્ષો જૂની વાતોને વાગોળીને એક પછી એક જૂની વાતો કરી રહ્યા હતા એવામાં પટાવાળા ભાઈ પણ સાહેબ ના પૈસા અને ચા લઈને આવી ગયા. ચા પીધા પછી ફરી પાછી થોડી વાર વાતો કરી અને પછી વ્યાસ સાહેબ બેંકમાં થી નીકળીને ફરી પાછા ઘરે જવા માટે નીકળી ગયા.
ઘરે જતાં જતાં વ્યાસ સાહેબ ના મનમાં વિચાર આવતા હતા કે હું આ નવી પેઢી ના છોકરાઓ માટે જેવું વિચારતો હતો, તેનાથી બિલકુલ વિરુદ્ધ અનુભવ મને આજે થયો. સાથે જ મનમાં બીજો પણ વિચાર આવ્યો કે ભલે પૈસા માટે આખી જિંદગી નોકરી કરી અને પૈસા કમાયા પણ ખરા પણ પૈસા કમાવવા માટે જે કર્મ કર્યું તે સમાજ ના બાળકો ને સાચે રસ્તે ચાલવા માટે ની પ્રેરણા અને બધા બાળકો હોશિયાર બને તેના માટે કાર્ય કર્યું છે. આજે હું મારા વિદ્યાર્થી ને ઓળખી ના શક્યો પરંતુ આટલા બધા વર્ષો પછી પણ તે મને તરત જ ઓળખી ગયો.
આજે જમાનો ગમે તેટલો બદલી જાય પણ એક શિક્ષક ની ઓળખાણ કોઈ બદલી નહિ શકે એ વાત નો વ્યાસ સાહેબ ને ખુબ જ આનંદ હતો.
