એક નાનો છોકરો તેના ઘર પાસે આવેલા આંબા ના ઝાડ પાસે રમત રમવાનો બહુ જ આનંદ આવતો હતો અને તે નવરાશ ની પળો માં આંબા ના ઝાડ પાસે આવી અને રમતો ઝાડ પર ચડતો કેરી ખાતો અને રમતો અને થાકી જતા તે ઝાડ ના છાંયડે સુઈ જતો.
આમ આંબા ના ઝાડ અને છોકરા ની વચ્ચે અનોખો સંબંધ થઇ ગયો હતો આમ ને આમ છોકરો થોડો મોટો થઇ ગયો હતો અને તેને ઝાડ પાસે આવવાનું ઓછું કરી નાખ્યું હતું અને થોડા સમય પછી તો સાવ બંધ કરી દીધું હતું આંબા નું ઝાડ તે છોકરાને યાદ કરી અને રડી લેતું હતું
એક દિવસ તે છોકરો અચાનક જ આંબા ના ઝાડ તરફ આવ્યો ત્યારે આંબા ના ઝાડ એ કહ્યું તું ક્યાં ચાલ્યો ગયો હતો મને તારા વિના જરા પણ ગમતું નહોતું ચાલો હવે આપણે બંને સાથે રમત રમીયે છોકરો કંઈક ચિંતા માં હતો તેને ઝાડ ને કહ્યું હવે મારી રમત રમવાની ઉંમર નથી
મારે હવે ભણવા માટે સ્કૂલે જવું છે પણ અમારી પાસે સ્કૂલ ની ફી ભરવાના રૂપિયા નથી ત્યારે આંબા ના ઝાડ એ તે છોકરાને કહ્યું કે એમાં શું થઇ ગયું ??? મારા ઝાડ પર જે કેરી છે હેતુ લઇ લે અને બજાર માં જય ને વહેંચી ને તેના રૂપિયા તારી સ્કૂલ ફી માં ભરી આપજે
એટલે તારું કામ થઇ જાય તે છોકરા એ બધી કેરી ઉતારી લીધી અને ચાલ્યો ગયો અને ત્યાર બાદ પાછો ક્યારેય દેખાયો નહિ અને આંબા નું ઝાડ તેની રાહ જોઈ રહ્યું.
એક દિવસ એ છોકરો ફરી ને પાછો ઝાડ પાસે આવ્યો અને ઝાડ ને કહ્યું કે હવે હું નોકરી એ લાગી ગયો છું અને મારા લગ્ન પણ થઇ ગયા છે પણ મારી પાસે રહેવા માટે ઘર નથી ત્યારે આંબા ના ઝાડ એ કહ્યું કે મારુ આખું ઝાડ અને ડાળી કાપી ને લઈ જા અમે તારું ઘર બનાવી લે.
ત્યારે છોકરો જે હવે જુવાન હતો તે આખું ઝાડ કાપી અને સાથે લઇ ગયો અને પોતાનું ઘર બનાવ્યું હવે આંબા ના ઝાડ ના નામે થોડું થડ હતું અને તે થડ ને હવે તે જુવાન તેની પાસે આવે તેવી આશા પણ નહોતી પરંતુ વર્ષો પછી એક દિવસ એક વૃદ્ધ વ્યક્તિ તેની પાસે આવે છે.