કેશુભાઈ એક નાની દુકાન ચલાવતા અને ઈમાનદારીથી પોતાનો ધંધો કરતા. તેનું કામકાજ બધા વેપારીઓથી બિલકુલ અલગ પ્રકારનું જ હતું, તેની પાસે ખરીદીમાં આવતા ગ્રાહકો સાથે તેઓ ઘણી વખત વાતો કરવા લાગતા.
તેમાં પણ પોતે ખૂબ જ ધાર્મિક હોવાથી ધર્મને લગતી વાતો વધારે કરવા લાગતા, ઘણી વખત તો ગ્રાહક પણ કંટાળી જતા અને કહેતા તે હવે મને મારી વસ્તુ આપી દો એટલે હું અહીંયાંથી નીકળી શકું. મારે બીજા પણ ઘણા કામ છે.
એક દિવસ મારે પણ કેશુભાઈને ત્યાં ખરીદી કરવા જવાનું થયું, મારો નિયમ હતો કે કેશુભાઈ સાથે જો વાતો કરવા બેસી જઉં તો સમયનું ભાન ન રહે એટલે હું જ્યારે પુષ્કળ સમય હોય ત્યારે જ ત્યાં ખરીદી કરવા માટે જતો.
હું ગયો અને મને જોઈને કેશુભાઈ પણ ધીમે ધીમે વાતો કરવા લાગ્યા, મારી પાસે સમય તો પુષ્કળ હતો. સાથે કેશુભાઈ સાથે કંઈક મસ્તી કરવાનું પણ મન થયું અને વિચારવા લાગ્યો કે આજે તો એવો સવાલ પૂછવો છે જેનો જવાબ એની પાસે હોય જ નહીં.
મેં કેશુભાઈ ને પૂછ્યું માણસ તેની મહેનતથી આગળ વધે છે કે પછી નસીબથી? સવાલ પૂછીને હું તો પોતાને શાબાશી મનોમન આપવા લાગ્યો કારણકે મને એવું લાગતું હતું કે કેશુભાઈ પાસે આ સવાલનો જવાબ નહીં હોય. પરંતુ એને જવાબ આપ્યો તે સાંભળીને હું દંગ રહી ગયો.
કેશુભાઈ નો આ જવાબ સાંભળીને હું પણ તમારા બધાની સાથે શેર કરવા માટે મજબૂર થઈ ગયો. વાત એમ હતી કે સવાલ પૂછ્યા પછી કેશુભાઇએ મને પૂછ્યું તમારે બેંકમાં ખાતું તો હશે ને?
મને થયું કે કેશુભાઈ વાત ફેલાવવા માંગે છે એટલે મેં તેને પૂછ્યું કે તમે મારા સવાલનો જવાબ ન આપ્યો, કેશુભાઈ સહેજ મોટા અવાજે બોલ્યા કે અરે ભાઈ એ જ આપું છું. તમે મને કહો કે તમારી પાસે બેંકમાં ખાતું છે?
મેં તો વળી ગરબા સાથે કહ્યું અરે એક બે નહીં અનેક બેંકમાં ખાતું છે, તેણે મને પૂછ્યું કે ખાતું છે તો પછી બેંકમાં લોકર પણ રાખેલું હશે.? મેં આ વખતે માત્ર ઈશારાથી હા કહી દીધી.
