રમેશભાઈ ને થોડું અજુગતું લાગ્યું પરંતુ તેમ છતાં માસીના ઘરમાં તેઓ અંદર ગયા માજી એ સોફા પર બેસવાનું કહ્યું એટલે રમેશભાઈ ત્યાં હોલ ના સોફા પર બેસી ગયા.
માજી ઘરમાં અંદર ગયા થોડો સમય થયો એટલે રમેશભાઈને થયું કે માજી શું કરવા ગયા હશે, થોડા સમય પછી માજી હાથમાં પાણીનો ગ્લાસ અને બીજા હાથમાં એક બેગ લઈને આવ્યા.
રમેશભાઈએ પાણી પીધું, પછી માજીએ તેને બેગ આપી. બેગ જોઈને રમેશભાઈ એ પૂછ્યું આ બેગમાં શું છે? એટલે માજીએ તેને કહ્યું બેટા તારે એક દીકરો અને એક દીકરી છે તે વાતની મને રસ્તામાં જાણ થઈ એટલે આ થોડા કપડા છે જે હું તને તારા દીકરા અને દીકરી માટે આપી રહી છું. તેઓની ઉંમર પ્રમાણે આ કપડાં તેને થઈ જશે.
રમેશભાઈ અત્યાર સુધી કોઈ દિવસ ન અનુભવ્યો હોય તેવો અનુભવ કરી રહ્યા હતા, પરંતુ હવે જાણે રમેશભાઈ તેની લાગણી પર કાબૂ ન રાખી શક્યા અને રમેશભાઈના આંખમાંથી આંસુ નીકળી ગયા.
આંગળીથી આંસુ લૂછી ને રમેશભાઈ એ માજી ને કહ્યું હું આટલા વર્ષોથી રીક્ષા ચલાવી રહ્યો છું પરંતુ આજ સુધી મને કોઈ પણ એવું નથી મળ્યું જે તમારા જેટલી ઈજ્જત આપી હોય, આ તમે જે કપડાં આપ્યા છે તેનો આભાર કઈ રીતે માનવો એ જ નથી ખબર. અઠવાડિયા પછી જ્યારે હું ઘરે જઈશ ત્યારે આ કપડા મારા દીકરા દીકરી ને આપીશ ત્યારે તેઓ ખૂબ જ રાજી થઈ જશે. ઘણા સમયથી દીકરા તેમજ દીકરી માટે કપડાં લેવાનું વિચારી રહ્યો હતો પરંતુ lockdown પછી મારી આવકમાં પણ ખૂબ જ ઘટાડો થયો હોવાથી ઘરનું ગુજરાન પણ માંડ માંડ ચલાવી રહ્યો હતો એવામાં કપડા લેવાની વાત જ ન આવે. પરંતુ અંતે તમે જ મારા માટે ભગવાન બની ને આવ્યા હોય એવું લાગે છે.
અને હું તમને ખાતરી આપું છું કે આ કપડા તે લોકો રોજિંદા નહિ પહેરે પરંતુ પ્રસંગમાં અથવા બહાર જવાનું થાય ત્યારે જ પહેરશે અને તમને ખૂબ જ દુવાઓ આપશે.
રમેશભાઈ ત્યાં બેસીને ઘણા સમય સુધી માજી સાથે ચર્ચાઓ કરી અને ત્યાર પછી નીકળતી વખતે માજીને પગે લાગીને તેને પ્રણામ કર્યા. ત્યાંથી નીકળતી વખતે રસ્તામાં બસ તે માજીના જ વિચારો આવી રહ્યા હતા.
જો તમને આ સ્ટોરી પસંદ પડી હોય તો દરેક લોકો જોડે આ સ્ટોરી ને શેર કરજો, તેમજ આ સ્ટોરીને કમેન્ટમાં રેટિંગ પણ આપજો.