મારી પ્રિયતમા, નિશા, મારી બાજુમાં જ શાંતિથી સૂતી હતી. તેના શ્વાસની લયબદ્ધ ગતિ આખા ઓરડામાં એક અનોખી શાંતિ પાથરી રહી હતી. રાતનો ગાઢ અંધકાર અને નિશાની નિદ્રા, જાણે બંને એકબીજામાં ઓગળી રહ્યાં હોય તેવું લાગતું હતું. મારા હાથમાં મોબાઈલ હતો અને મેં હમણાં જ ફેસબુક પર લૉગ ઇન કર્યું હતું. આધુનિક દુનિયાના આ વર્ચ્યુઅલ કનેક્શનના માધ્યમથી હું ક્યાંક કોઈની સાથે જોડાઈ રહ્યો હતો, પણ ખરેખર ક્યાં જોડાઈ રહ્યો હતો તેની મને ત્યારે કલ્પના પણ નહોતી.
અચાનક, સ્ક્રીન પર એક નોટિફિકેશન ઝબક્યું. એક અજાણ્યા નામ, “કાજલ પરી” પરથી મિત્રતાની વિનંતી આવી હતી. નામ સાંભળીને જ મનમાં એક અનોખી જિજ્ઞાસા જાગી. મેં તરત જ એ વિનંતી સ્વીકારી લીધી અને મેસેજ કર્યો, “શું આપણે એકબીજાને ઓળખીએ છીએ?” મારો હેતુ માત્ર એટલો જ હતો કે આ નામ કદાચ ભૂતકાળના કોઈ પૃષ્ઠ પરથી આવ્યું હોય.
અને પછી જે જવાબ આવ્યો, તેણે મારા હૃદયમાં એક ક્ષણ માટે ધબકારો ચૂકી દીધો. “મેં સાંભળ્યું છે કે તમે પરિણીત છો, પણ હું આજે પણ તમને પ્રેમ કરું છું.” આ સંદેશ વાંચીને હું સ્તબ્ધ થઈ ગયો. આ કાજલ, મારી કૉલેજ સમયની જૂની મિત્ર હતી! તેની પ્રોફાઇલ પિક્ચરમાં તે પહેલાં કરતાં પણ વધુ સુંદર લાગી રહી હતી. તેની આંખોમાં એક અનોખી ચમક હતી, અને તેના ચહેરા પરનું સ્મિત કોઈને પણ મોહી લે તેવું હતું. ભૂતકાળની મીઠી યાદો એક ક્ષણ માટે મારી આંખો સામે તરવરી ઉઠી. એક સમય હતો જ્યારે અમે બંને એકબીજાના ગાઢ મિત્રો હતા, પણ સમય અને સંજોગોએ અમને દૂર કરી દીધા હતા.
મેં તરત જ ચેટ બંધ કરી અને નિશા તરફ જોયું. દિવસભરની દોડધામ અને ઘરકામના થાકને કારણે તે ગાઢ નિદ્રામાં સરી પડી હતી. તેનો નિર્દોષ ચહેરો અને શાંતિપૂર્ણ શ્વાસ જોતાં જ મારા મનમાં અનેક વિચારો ઘુમરાવા લાગ્યા.
મને આશ્ચર્ય થયું કે નિશા આટલી નિશ્ચિંત અને સુરક્ષિત કેવી રીતે અનુભવી શકે છે? અમે હજુ થોડા મહિના પહેલાં જ નવા શહેરમાં, નવા ઘરમાં સ્થળાંતર કર્યું હતું. તેના પોતાના ઘરથી, તેના માતા-પિતાથી, ભાઈ-બહેનોથી હજારો કિલોમીટર દૂર તે આટલી આરામથી મારા પર ભરોસો કરીને સૂઈ રહી હતી. તેના પિયરમાં તો તે ચોવીસ કલાક તેના પરિવારથી ઘેરાયેલી રહેતી હતી. જ્યારે પણ તે ઉદાસ થતી કે કોઈ વાતથી પરેશાન થતી, ત્યારે તેની મમતાળુ મા તેની પાસે હાજર રહેતી, જેના ખોળામાં તે માથું મૂકીને રડી શકતી. તેનો ભાઈ, કેવલ, અને બહેન, પ્રિયા, હંમેશા તેને હસાવવા માટે રમુજી ટુચકાઓ સંભળાવતા. તેના પિતા, આશિષભાઈ, ઘરે આવતાં જ તેની દરેક મનગમતી વસ્તુઓ લઈ આવતા અને તેના ચહેરા પર સ્મિત જોવા માટે કંઈ પણ કરવા તૈયાર રહેતા. તેમ છતાં, તેણે આ બધું છોડીને મારા પર સંપૂર્ણ ભરોસો મૂક્યો હતો.