બે મિત્રો હતા, બાળપણથી જ બંને મિત્રો સાથે જ સ્કૂલમાં ભણતા અને હાઈસ્કુલ સુધી બંને મિત્રો સાથે જ રહ્યા હતા. પરંતુ high school પછી એક મિત્રને શહેરમાં જવાનું થયું એટલે તે મિત્ર શહેરમાં ગયો અને બીજો મિત્ર ગામડામાં જ રહેતો હતો.
શહેર માં રહેનારો મિત્ર ભણી-ગણીને ત્યાં જ સેટ થઈ ગયો, તેનો આખો પરિવાર શહેરમાં રહેવા આવતો રહ્યો હોવાથી તે મિત્રને હવે ગામડે જવાનું ખૂબ જ ઓછું થતું.
અને ગામડા માં રહેનારો મિત્ર પણ ગામડે જ સેટ થઇ ગયો હતો.
પોત પોતાની જીંદગીમાં વ્યસ્ત થઈ જનારા બંને મિત્રો સાથે સમય જતાંની સાથે એકબીજા સાથેનો સંપર્ક ઓછો થતો ગયો. અને થોડા વર્ષો પછી શહેરમાં રહેનાર વ્યક્તિ તે કોઈ કારણોસર તે ગામડા પાસેથી નીકળવાનો હતો એટલે તરત જ તેને તેના બાળપણના મિત્ર ની યાદ આવી ગઈ.
એ મિત્રે મનમાં વિચાર્યું કે ચાલો હું એ મિત્રને મળીને જ આગળ વધુ… એટલે ગામડે પ્રવેશ કર્યા પછી તે પોતાના મિત્રના ઘરે ગયો. ઘરે જઈને તે આશ્ચર્ય પામ્યા કારણ કે તેનો મિત્ર એકદમ ગરીબ અવસ્થામાં જીવન વીતાવી રહ્યો હતો. મિત્રની દરિદ્રતા જોઈને તેને ખૂબ જ આશ્ચર્ય પણ લાગ્યું અને સાથે સાથે મિત્ર નો એક ભાઈ તેમજ તેનો પરિવાર આવી દરિદ્રતા માં જીવી રહ્યો હોવાથી તેને દયા પણ આવી.
મિત્રને મળીને તેની સાથે વાત કરી, ઘણા વર્ષો પહેલાંની વાતો અને યાદો બંને મિત્રોએ તાજી કરી. એવામાં અચાનક જ સાંજ પડતાની સાથે તેનું ધ્યાન પડ્યું કે તેના મિત્રનો ભાઈ ઘરની પાછળ રહેલા વૃક્ષ પરથી થોડો સરગવો તોડી ને લઇ આવ્યો અને બહાર જઈને એ સરગવાને વેચીને થોડા પૈસા ભેગા કરી ઘરે આવ્યો. પૈસા ઓછા હોવાથી મિત્રોના તે ભાઈ એ કહ્યું મારે તો આજે ઉપવાસ છે તમે બંને મિત્ર જમવા બેસી જાઓ.
મિત્રને પહેલા તો જમવાનું મન ન થયું પરંતુ આગ્રહ જોઇને અંતે તે અને તેનો મિત્ર બે જ વ્યક્તિ જમવા બેઠા, રાત પડી એટલે મિત્રોએ આગ્રહ કરીને આવનાર વ્યક્તિને રોકી રાખ્યો. બીજા દિવસે સવારે બહારગામ નીકળવાનું હોવાથી આજની રાત તે મિત્રોને ઘરે સુવાનો હતો.
સુતા સુતા તે એ જ વિચાર કરી રહ્યો હતો કે આ મિત્રની દરિદ્રતાને કેવી રીતે દૂર કરવી? ઘણા વિચાર કર્યા પછી અચાનક જ તેના મનમાં એક વિચાર આવ્યો… અને તરત જ તેના મિત્ર નું ધ્યાન ન હોય એ રીતે પોતાના જગ્યા પર થી ઉભો થઇ ને અડધી રાત્રે પાછળ જઈને પેલું સરગવાનું વૃક્ષ કાપી નાખ્યું. અને તરત જ સવાર પડવાની રાહ જોયા વગર તે બહારગામ ભાગી ગયો.
